jueves, 25 de julio de 2013

CIENTO VEINTINUEVE

El asma de lo intolerable, de lo que sucede en este país que se dice europeo. El gran error que es España creyéndose en el s.XXI. A sólo siete años de la tragedia de Valencia, volvemos a vernos representados por un sistema cutre e ineficaz, lleno de errores e incoherencias, a tramos franquista, a tramos democrático, que tampoco esta vez pedirá responsabilidades mientras seguimos muriendo, sin costar nada, a nadie, cada vez un poco más, en distintos sitios. Ellos, la ministra, los políticos y responsables, ahora también, se harán la foto. Y saldrán sin manta que les cubra y de pie. Es que ellos sí están vivos. Y pueden.  

LONGA NOITE DE PEDRA

O teito é de pedra.
De pedra son os muros
i as tebras.
De pedra o chan
i as reixas.
As portas,
as cadeas,
o aire,
as fenestras,
as olladas,
son de pedra.
Os corazós dos homes
que ao lonxe espreitan,
feitos están
tamén
de pedra.
I eu, morrendo
nesta longa noite
de pedra.


Celso Emilio Ferreiro (Longa noite de pedra, 1962)